Intervistat e HLTV nga RMR u mbyllen me lojtarin kosovar, Flatron “juanflatroo” Halimin, i cili së bashku me ekipin e tij “Bad News Eagles” zunë një vend në Major në ditën e fundit të lojës në Rumani.
Bad News Eagles së bashku me Astralis dhe Spirit, janë tre skuadrat që dolën nga seria vendimtare 2-2 në ditën e fundit të PGL Major Antwerp Europe RMR B, duke u kualifikuar për ngjarjen në Bruksel që do të zhvillohet nga 9 deri 22 maj.
Pas festimit të vrullshëm, juanflatroo dha intervistë për HLTVku u shpreh për rrugëtimin e Bad News Eagles në RMR dhe çfarë do të thoshte të ishe ekipi i parë kosovar që arrin pozitë të tilla.
25-vjeçari gjithashtu foli për stilin dhe evolucionin e ekipit të tij, dhe për atë që do të ndodhë kur ata të kthehen në Prishtinë për të luajtur BLAST Premier Spring Showdown, të cilin ata e nisin kundër NIP më 28 Prill.
Jeni ekipi i parë kosovaro-shqiptar që arrin një Major. Çfarë do të thotë kjo për ju djema?
Është një ëndërr që e kemi ndjekur prej shumë vitesh dhe mënyra se si kaluam deri te Majori e bën atë një histori edhe më të bukur. Edhe në Kosovë, gazetat, televizionet, po flasin për ne, kështu që ju mund të tregoni se sa e rëndësishme është kjo për ne.
Ne jemi një vend i ri dhe jemi ne ata që duhet ta bëjmë atë më të dukshëm në sytë e komunitetit ndërkombëtar dhe të gjithë botës, sepse ne kemi shumë potencial. Ne kemi nevojë për më shumë përvojë dhe për të treguar veten, kështu që është diçka vërtet e madhe për ne. Është një moment historik i madh për ne që të arrijmë Majorin dhe jemi vërtet të lumtur për këtë.
Si individë, ju u bëtë bashkë për ta formuar një grup. Si ka qenë rrugëtimi?
Secili prej nesh ishte i emocionuar. Kemi luajtur PUG dhe stacks gjatë gjithë ditës. Ne kemi vërtet individë të mirë, por ajo që na mungonte është përvoja për të luajtur turne të nivelit A, nivelit B, gjë që nuk ishte bërë kurrë më parë. Pra, duhej ta bënim, duhej të thyenim akullin dhe të futeshim në skenë. Dikur dominonim FPL-në dhe FACEIT-in, thjesht klikonim kokën dhe të gjithë kishin frikë nga ne. Duke ardhur si skuadër, e dinim që duhet të ndryshojmë disa gjëra, sepse është lojë ekipore, nuk mund të bësh asgjë individualisht dhe duhej të punonim shumë në stilin e lojës ekipore. Na u desh të mësonim disa nade, diçka shtesë dhe krijuam raunde.
Duke luajtur individualisht, thjesht nuk funksiononte më. Funksionon në PUG, por në lojërat zyrtare nuk do të funksionojë. Kështu e kuptuam këtë dhe bëmë disa bootcamps, të cilat na ndihmuan shumë. Ne po luanim shumë ndeshje kualifikuese, kështu që kur humbëm, shikonim gabimet tona, çfarë shkoi keq, çfarë duhej të kishim bërë më mirë. Kjo na ndihmoi shumë. Ne shikuam gjithashtu skuadrat e tjera për të parë se si luajnë, duke marrë ide të reja dhe gjithçka për të ndryshuar stilin PUG në një lojë më të strukturuar. U desh pak kohë, por ne po përmirësohemi në të.
Edhe tani, ju ende mbështeteni shumë në përsëritjet, kundërshtarët që ia kaloni, gjëra të tilla. Ndeshjet kundër të cilave keni luftuar ishin G2 dhe NIP, të cilët kanë lojtarë të jashtëzakonshëm, por edhe më shumë strukturë. Si përmirësoheni tani për të konkurruar kundër tyre?
Një pasion pune. Këmbëngulje, bashkim dhe disa kampe të tjera, duke kuptuar gabimet tona, duke parë demo, duke parë ekipet e nivelit të parë. Ne duam të transformohemi në një ekip të nivelit të parë, padyshim, ne e dimë se çfarë na nevojitet, por duhet të punojmë shumë për të. Nades, ndërgjegjësimi i hartës, të gjithë këta faktorë të jashtëm që luajnë një rol të madh në lojë.
“Ne kemi një zemër luani, nuk kemi frikë nga asgjë”
Kur kemi ditë të mira individualisht, ne kurrë nuk kemi frikë të shikojmë, të përsërisim, të kërkojmë një blic. Kur e ndiejmë atë, ne jemi gjithmonë duke kërcënuar njëri-tjetrin, si ‘shikoji ata, shikoji ata, ti je më i mirë se ata’. Ne kemi shumë zemër, kemi zemër luani, nuk kemi frikë nga asgjë. Ne duam vetëm të fitojmë, ne kemi shumë pasion për lojën.
Mendoni se duhet të gjeni pak më shumë ekuilibër? Kur fiton, je shumë i hipnotizuar, por atëherë kur je poshtë është shumë dramatike, kështu që ka të gjitha këto ulje-ngritje.
Kjo është një temë që ne e trajtojmë shumë, jo çdo ditë, por flasim shumë për të. Sidomos në LAN sepse ne çmendemi gjithmonë. Kemi luajtur disa LAN dhe kemi humbur një finale kundër forZe-së kur kryesonim 13-5. Kishte gjithë atë zhurmë, atë presion dhe gjithçka, por në fund u mbytëm sepse ishim pa energji. Ishte sikur, ‘Çfarë po ndodh? Më dridhen duart, nuk mund të qëlloj’. Pas asaj loje kuptuam se diçka nuk shkonte, por nuk ishte qëllimi ynë, thjesht u shpenzuam. Kështu kuptuam se duhet të mbajmë një ekuilibër, ne jemi qenie njerëzore, jo robotë, thjesht lëreni zhurmën deri në fund të lojës.
Kështu që erdhëm këtu me një kokë më të qartë, e dinim se çfarë duhej të bënim. Ne ende bënim hyp, por gjatë mes-raundeve, edhe nëse hipëm pak, u përpoqëm ta mbanim më të ekuilibruar. Ne gjithmonë i thonim njëri-tjetrit të qetësoheshim dhe gjithçka, sepse duhet të kursejmë energjinë tonë – mund të çmendemi kur fitojmë ndeshjen. Kështu bëmë sot.
Kur i trajtojmë këto tema si ekip dhe i kuptojmë gabimet që po bëjmë, dhe në fakt reflektojmë mbi këto gabime, kjo na bën shumë më mirë. Kjo është ajo që në fakt na e fitoi lojën sot, ne e mbajtëm të qetë, ishim të ftohtë, duke u përpjekur ta luanim lojën ngadalë, duke mos u hipur shumë, duke mos zbritur dhe thjesht duke mbajtur një ekuilibër. Unë me të vërtetë mendoj se kjo është ajo që na fitoi ndeshjen.
Keni pasur gjithashtu një lojë të hershme, ora 10:00. Duke qenë pugger dhe e përdorur shumë gjatë natës, a ka ndikuar kjo tek ju?
Besoj se ky ishte problemi kryesor, orari i hershëm me të cilin luajtëm. Janë Pashkët Ortodokse dhe kishte djem që këndonin [jashtë hotelit] deri në orën 3 ose 4 të mëngjesit, kështu që ne kishim pothuajse tre ose katër orë gjumë. Asnjëri prej nesh nuk flinte mirë, e dinim se do të ishte e vështirë. Kështu që ne duhej të zgjoheshim, harta e parë ishte si të ngroheshim duart. Pastaj hymë në Nuke dhe e patë se çfarë ndodhi.
Ne e dinim që ata po kalonin momentet e mira dhe kështu me radhë, ata nuk fituan sepse janë më të mirë, ata fituan sepse ne ishim më keq, shumë më keq sesa mund të jemi zakonisht. Pra, ne me të vërtetë duhet të punojmë për këtë, ishte një mësim vërtet i mirë për të mësuar në të ardhmen – të jemi më të përgatitur për lojërat e hershme sa herë që ato vijnë. Është vetëm një përvojë që duhet të marrim vërtet.
Ti e ktheve atë, fitove, dhe i gjori “stikle” – pothuajse u eliminua. A po kthehesh tani në Prishtinë, në pallatin e Pablos?
Po, po, rezidenca e Pablos po na pret. [qesh]
Ju keni BLAST Showdown tani, do të qëndroni dhe do të filloni kampin atje deri në Major?
Po, po.
Cili është plani?
Do të luajmë BLAST dhe do të pushojmë pak. Jo shumë, do të praktikojmë dhe gjithçka, por jemi plot emocione tani. Ne me të vërtetë duhet të pastrojmë mendjet tona, të kalojmë disa ditë me familjet tona, të pushojmë pak, të kthehemi në praktikë, të reflektojmë mbi këtë turne, të kuptojmë se çfarë shkoi keq, çfarë mund të rregullojmë dhe ta rregullojmë atë për Majorin.
