Elizabeth Alexandra Mary Windsor nuk ka lindur për ta mbajtur kurorën e mbretëreshës. Por, fati ndërhyri.
Ajo do t’i mbushë plot 70 vjet në fron të dielën, një udhëheqje e paprecedentë që e ka bërë atë një simbol të stabilitetit derisa Mbretëria e Bashkuar ishte në një epokë pasigurie.
Që nga ditët e saj të hershme të udhëheqjes, mbretëresha u bë dëshmitare e fundit të Perandorisë Britanike, ardhjen e multikulturalizmit, rritjen e terrorizmit ndërkombëtar, sfidat që solli Brexit dhe pandeminë COVID-19.
Në një botë ndryshimesh të pamëshirshme, ajo ka qenë konstante – duke përfaqësuar interesat e Mbretërisë së Bashkuar jashtë vendit, duke duartrokitur sukseset e kombit, duke u treguar e dhimbshme për dështimet e tij dhe duke qëndruar gjithmonë mbi grindjet politike.
“Kjo qëndrueshmëri duhet t’i japë Elizabeth një epitet mbretëror si ata të paraardhësve të saj si William Pushtuesi apo Alfredi i Madh”, tha historiani i mbretërisë, Hugo Vickers.
“Gjithmonë kam menduar se ajo duhet të quhet Elizabeth e Palëkundura. Unë mendoj se është një mënyra më e përsosur për ta përshkruar atë. Ajo nuk e priste që të bëhet mbretëreshë, por e bëri këtë detyrë”, tha Vickers për Associated Press.
Si vajza më e madhe e djalit të dytë të mbretit George V, Elizabeth parashihej që të jetonte një jetë mbretërore të dorës së dytë kur ajo u lind më 21 prill të vitit 1926. Qen dhe kuaj, një shtëpi fshati – një jetë komode, por pa ngjarje të mëdha.
Por, gjithçka ndryshoi një dekadë më vonë, kur xhaxhai i saj Mbreti Edëard VIII, lëshoi fronin për t’u martuar me një amerikane të divorcuar. Babai i saj u bë Mbreti George VI, duke e bërë princeshën e re pasardhëse të fronit.
Mbretëresha sot ka prerë një tortë për të shënuar jubileun e saj teksa takoi anëtarët e komunitetit Sandringham në prag të 70-vjetorit të mbretërimit të saj.