Sindikatat, ajo e Arsimit dhe Shëndetësisë nuk po tërhiqen nga kërkesa e tyre që të miratohet Ligji i Pagave. Ata do të presin edhe këtë muaj që Qeveria t’i përmbushë kërkesat e tyre në të kundërtën ekzekutivi do të përballet me greva.

I tërë sistemi arsimor do të jetë në grevë dhe i paralizuar, nëse nuk miratohet ky ligj.

Kështu thotë për Front Online kryetari i Sindikatës së Bashkuar të Arsimit, Rrahman Jasharaj.

“Me 2 prill do të jetë kongresi i SBASHK-ut aty do të raportojmë çfarë është bërë dhe jo bërë për këtë ligj, nëse nuk janë përfill propozimet tona atëherë kongresi do të marr vendime për veprime sindikale, nëse Qeveria insiston të bëjë Ligj sipas tekave të tyre ky kongres mund të sjellë vendim meritor dhe i tërë sistemi arsimorë që nga çerdhet e deri tek universitetet do të jenë në grevë dhe i paralizuar në tërësi”, potencoi Jasharaj.

Jasharaj uron që komisioni i ngritur nga ministri Sfeçla do ti dëgjojë propozimet e SBASHK-ut.

“Urojmë që komisioni i ngritur nga ministri Xhelal Sfeçla do të komunikojë drejtë me përfaqësuesin e SBASHK-ut dhe do ti dëgjojnë me kujdes propozimet tona, të ketë pajtueshmëri para se të shkoj versioni i ri i Ligjit të ri të Pagave në Qeveri për tu votuar”, tha Jasharaj.

Kryetari i FSSHK-së: Ligji i Pagave/ Reagimet sindikale të pashmangshme

Në anën tjetër, Blerim Syla kryetar i Federatës Sindikale të Shëndetësisë së Kosovës , tha për Front Online se reagimet sindikale janë të pashmangshme.

“Ne tani jemi në valën e pandemisë. Këtë muaj pritet që Ministria e Shëndetësisë të na thirrë nëse nuk miratohet Ligji i Pagave dihet çka na pret, ne nuk e dimë çfarë koeficient kanë me ofruar ata kjo është e keqe mirëpo nëse nuk shkon Ligji i Pagave deri në fund të marsit reagimet sindikale janë të pashmangshme sepse janë lodh, reagimet sindikale nuk mund të paralajmërojnë grevë sepse shëndetësia është specifike”, tha Syla për Front Online.

Ndryshe, Ligji i pagave ishte miratuar nga qeveria e udhëhequr nga ish-kryeministri Ramush Haradinaj, por i njëjti është rrëzuar nga ana e Gjykatës Kushtetuese.

Më 2 shkurt 2007 i dërguari special për statusin e Kosovës, Martti Ahtisaari, dorëzoi propozimin e tij në Prishtinë dhe Beograd.

Kjo ishte edhe nisma e krijimit të shtetit të pavarur të Kosovës. Edhe pse plani u dorëzua, gjatë gjithë kohës mendohej se Martti Ahtisaari do të propozojë pavarësi të kushtëzuar, por pa përmendur fjalën pavarësi.

Ky dokument së pari iu dorëzua Beogradit, e pak orë më vonë Ahtisaari mbërriti edhe në Kosovë.

Sipas Ahtissarit dhe ekipit të tij, synimi i propozimit të gjithanshëm për marrëveshjen mbi statusin e Kosovës ishte të përcaktojë kërkesat e nevojshme për një Kosovë të ardhshme që është e mundshme, e mbështetshme dhe e stabilizuar.

Plani përfshinte masa të hollësishme për të siguruar inkurajimin dhe mbrojtjen e të drejtave të bashkësive the anëtarëve të tyre, decentralizimin efektiv të qeverisë dhe ruajtjen e mbrojtjen e trashëgimisë kulturore e fetare.

Për më tepër, Marrëveshja përshkruante masa kushtetuese, ekonomike dhe sigurie, të cilat së bashku synonin të kontribuojnë në zhvillimin a një Kosove shumë-etnike, demokratike dhe të lulëzuar.

Një element i rëndësishëm i Marrëveshjes ishte mandati që i jepej prezencës ndërkombëtare civile dhe ushtarake në Kosovë për të mbikëqyrur zbatimin e Marrëveshjes dhe për të ndihmuar autoritetet kompetente Kosovare në sigurimin e paqes dhe stabilitetit në gjithë Kosovën.

Plani i Ahtisaarit gëzoi atëkohë mbështetjen e autoriteteve kosovare, ndërsa, u kundërshtua nga Qeveria e Serbisë, e cila e cilësonte propozimin si të dëmshëm për shkak se, siç thuhej, “prek sovranitetin e shtetit serb”.

Ndonëse fjala “pavarësi” nuk përmendej në draft-dokumentin në fjalë, udhëheqësit kosovarë patën shprehur bindjen se “procesi ndërkombëtar për zgjidhjen e statusit të Kosovës i udhëhequr nga presidenti Ahtisaari do të përfundonte shpejt me pavarësimin e Kosovës”.

Bindja e tyre do të realizohej pjesërisht më se dy javë pas takimit të fundit të nivelit të lartë midis Prishtinës dhe Beogradit. Negociatat e ndërmjetësuara Ahtisaari që kishin filluar në korrik të 2006-ës në Vjenë, u përmbyllën në po atë qytet më 10 mars me mbledhjen e fundit ndërmjet palëve.

Më 26 mars Ahtisaari ia dorëzoi sekretarit të përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara raportin final dhe rekomandimin që Kosova të fitojë një pavarësi të mbikëqyrur.

Presidenti, Fatmir Sejdiu, dhe kryeministri, Agim Çeku, të cilët atëkohë udhëhiqnin Kosovën e patën cilësuar 26 marsin ditë historike për Kosovën.

“Pavarësia e Kosovës, e cila fillimisht pas planit të Ahtisaarit do të ketë mbikëqyrje ndërkombëtare, do të jetë në shërbim të paqes”, pati deklaruar Sejdiu.

Ndërsa, Agim Çeku, kreu i ekzekutivit kosovar atëkohë, pati theksuar: “Letra propozon pavarësi për Kosovën, të mbikëqyrur në fazën e parë që është në përputhje me vullnetin e popullit të Kosovës”.

Diametralisht të kundërta ishin reagimet e Beogradit zyrtar dhe ato të serbëve lokalë në Kosovë. Refuzimi i tyre për ta pranuar planin Ahtisaari u përkrah nga aleati serb-Rusia.

Pikëpamjet e ndryshme të palëve ndaj planit Ahtisaari çuan në dërgimin e një misioni fakt-mbledhës të Kombeve të Bashkuara në Kosovë, që kishte për detyrë shqyrtimin e rrethanave për zbatimin e planit Ahtisaari.

Delegacioni pat nisur vizitën e tij më 27 prill për ta përfunduar atë me vlerësimet e tij që do t’i paraqiteshin Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara. Ky mekanizëm, pavarësisht insistimit të përkrahësve të planit Ahtisaari, nuk arriti të gjejë konsensus për zgjidhjen e statusit të Kosovës.

Rusia-kundërshtuesi kryesor i planit, përdori më vonë Veto-n ndaj një propozim-rezolute të anëtarëve evropianë të Këshillit, Gjermanisë dhe Shteteve të Bashkuara e cila parashihej të zëvendësonte rezolutën 1244 të Këshillit të Sigurimit, t’ia hapte rrugën hyrjes në fuqi të planit të Ahtisaarit dhe përfundimit brenda 120 ditëve të misionit të OKB-së në Kosovë.

Të pasuksesshme rezultuan dhe bisedimet Prishtinë – Beograd të zhvilluara deri në dhjetor të 2007-ës nën ndërmjetësimin e “Treshes” ndërkombëtare e përbërë nga amerikani, Frenk Vizner, gjermani, Volfgang Ishinger dhe rusi, Aleksandër Botsan-Kharçenko.

Më 17 shkurt 2008 Kosova do ta merrte në duart e veta fatin e saj duke u shpallur shtet. /KP/

Policia e Kosovës ka thënë se i ka lënë ftesë për paraqitje kryetarit të Partisë Socialdemokrate, Dardan Molliqaj, por i njëjti nuk e ka përfillur, çka ka pasuar në arrestimin e tij gjatë natës së sotme.

Policia tutje shpjegoi se kishte kërkuar në adresat e banimit të Molliqajt, por pa rezultat.

Përveç Molliqajt, i arrestuar është edhe aktivisti i PSD-së, Adem Megjuani. Të dyve iu është caktuar masa e ndalimit prej 48 orë, sipas njoftimit të Policisë.

“Arrestimi i parë u krye në orët e paradites kur me aktvendim mbi ndalimin e personit të dyshuar të nxjerrë nga ana e prokurorit të Shtetit u arrestua dhe u dërgua në mbajtje prej 48 orësh i dyshuari; A. M, mashkull 43 vjeç, shtetas i Republikës së Kosovës. Arrestimi i dytë u krye në orët e mbrëmjes, në dalje të Prishtinës me ç ‘rast, policia arrestoi të dyshuarin; -D. M, mashkull 37 vjeç, shtetas i Republikës së Kosovës”, thuhet në njoftim.

Të dy akuzohen për “sulm ndaj personit zyrtar” në protestën e së shtunës kundër shtrenjtimit të rrymës.

PSD-ja reagoi pas arrestimit të Molliqajt, duke pretenduar se arrestimi u krye në mënyrë të jashtëligjshme.

Policia ka publikuar edhe ftesën për paraqitje që ia kanë dërguar Molliqajt, për siç thonë ata, “me qëllim të informimit të drejtë të opinionit publik”.